Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

...κάποιες φορές,

οι μοναξιές κρύβονται στο διάχυτο φώς των

ημερών και τις νυχτιές ανταμώνουν.

Πέφτουν οι μάσκες.

Ξεχύνονται και σεργιανούν.

Ολέθριες οι συνέποιες.

Υπέροχες οι στιγμές της μοναξιάς.

Κι εκεί που όλα πάνε κατα διαόλου,

έρχεται ενα τόσο δα φώς να ζωντανέψει τα μισοάδεια όνειρα, που σβήνουν ολοένα.

Κι ύστερα, φωτίζουν την ψυχή. Το νου. Το βλέμμα του Θεού...Αχ αυτό το βλέμμα του Θεού!

Παρακολουθεί κάτι διάφανες ψυχές, που αγέρωχα αγγίζουν ολάκερη την οικουμένη.

Αλαφροίσκιωτες μορφές, που αφήνουν αόρατα ίχνοι πάνω στις ψυχές των πολλών.

Στις θάλασσες.

Κρυφομιλούν με τους ανέμους.

Κι όταν έρθει η ώρα, φωλιάζουν στα απύθμενα μυστικά των λιμνών...

Εκεί, που δύσκολα τους πιάνει ανθρώπινο μάτι...
nimbus

Δεν υπάρχουν σχόλια: